прыкме́тлівы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыкме́тлівы |
прыкме́тлівая |
прыкме́тлівае |
прыкме́тлівыя |
| Р. |
прыкме́тлівага |
прыкме́тлівай
прыкме́тлівае |
прыкме́тлівага |
прыкме́тлівых |
| Д. |
прыкме́тліваму |
прыкме́тлівай |
прыкме́тліваму |
прыкме́тлівым |
| В. |
прыкме́тлівы (неадуш.)
прыкме́тлівага (адуш.) |
прыкме́тлівую |
прыкме́тлівае |
прыкме́тлівыя (неадуш.)
прыкме́тлівых (адуш.) |
| Т. |
прыкме́тлівым |
прыкме́тлівай
прыкме́тліваю |
прыкме́тлівым |
прыкме́тлівымі |
| М. |
прыкме́тлівым |
прыкме́тлівай |
прыкме́тлівым |
прыкме́тлівых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыкме́тлівы, ‑ая, ‑ае.
Абл. Назіральны, здольны ўсё прыкмячаць і запамінаць. У рамястве .. [Васіль] быў здатным, прыкметлівым, а ў гаспадарскіх справах часта спатыкаўся. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Кме́ткі 1 ’кемлівы, цямлівы’ (Ян.). Гл. кметлівы, кмець і кеміць.
◎ Кме́ткі 2 ’асаблівы, прыкметлівы’ (Сцяшк. Сл.). Да кмеціць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
про́мах, ‑у, м.
1. Выстрал або ўдар міма цэлі; непападанне ў цэль. Біць без промаху. □ Не ведае промаху куля чэркеса. Броўка. Промах — мяч ляціць у ваду і вось ужо гайдаецца на хвалях, даволі хутка ўцякаючы ад берага. Брыль.
2. перан. Памылка, хіба. У рамястве.. [Васіль] быў здатны, прыкметлівы, а ў гаспадарскіх справах часта спатыкаўся, меў шмат усякіх промахаў і ўсякіх недарэчнасцей. Кулакоўскі. Я не збіраюся ідэалізаваць парторга Абраменкава. Ёсць і ў яго рабоце свае недахопы, промахі: вельмі гэта тонкая і складаная справа — партыйная работа. Дадзіёмаў.
•••
Не промах — лоўкі, кемлівы, які не ўпусціць свайго. [Стары Верас:] Ну, што ж мне сказаць... Як я пагляджу, дык мой хлопец не промах: выбраў сабе дзяўчыну да пары. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)