прыкле́йка

‘дзеянне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. прыкле́йка
Р. прыкле́йкі
Д. прыкле́йцы
В. прыкле́йку
Т. прыкле́йкай
прыкле́йкаю
М. прыкле́йцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыкле́йка

‘тое, што прыклеена’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прыкле́йка прыкле́йкі
Р. прыкле́йкі прыкле́ек
Д. прыкле́йцы прыкле́йкам
В. прыкле́йку прыкле́йкі
Т. прыкле́йкай
прыкле́йкаю		 прыкле́йкамі
М. прыкле́йцы прыкле́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыкле́йка ж. прикле́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыкле́йка, ‑і, ДМ ‑клейцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыклейваць — прыклеіць.

2. Р мн. ‑клеек. Разм. Тое, што прыклеена. Прыклейка адстала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыкле́іць, -е́ю, -е́іш, -е́іць; -е́ены; зак., што.

Прымацаваць клеем.

П. плакат на дошцы.

|| незак. прыкле́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прыкле́йванне, -я, н. і прыкле́йка, -і, ДМ -йцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прикле́йка ж.

1. (действие) прыкле́йка, -кі ж., прыкле́йванне, -ння ср.;

2. (наклейка) разг. накле́йка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укле́йка​I ж., разг. (действие) укле́йванне, -ння ср., закле́йванне, -ння ср., прыкле́йванне, -ння ср., прыкле́йка, -кі ж.; см. укле́ивать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)