прызва́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прызва́ны прызва́ная прызва́нае прызва́ныя
Р. прызва́нага прызва́най
прызва́нае		 прызва́нага прызва́ных
Д. прызва́наму прызва́най прызва́наму прызва́ным
В. прызва́ны (неадуш.)
прызва́нага (адуш.)		 прызва́ную прызва́нае прызва́ныя (неадуш.)
прызва́ных (адуш.)
Т. прызва́ным прызва́най
прызва́наю		 прызва́ным прызва́нымі
М. прызва́ным прызва́най прызва́ным прызва́ных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прызва́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прызва́ны прызва́ная прызва́нае прызва́ныя
Р. прызва́нага прызва́най
прызва́нае		 прызва́нага прызва́ных
Д. прызва́наму прызва́най прызва́наму прызва́ным
В. прызва́ны (неадуш.)
прызва́нага (адуш.)		 прызва́ную прызва́нае прызва́ныя (неадуш.)
прызва́ных (адуш.)
Т. прызва́ным прызва́най
прызва́наю		 прызва́ным прызва́нымі
М. прызва́ным прызва́най прызва́ным прызва́ных

Кароткая форма: прызва́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прызва́ны

1. при́званный;

2. по́званный, при́званный;

1, 2 см. прызва́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прызва́ны гл пакліканы

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

навабра́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Той, хто толькі што прызваны на ваенную службу.

|| прым. навабра́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мабілізава́ны, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Чалавек, які прызваны ў армію па мабілізацыі (у 2 знач.).

|| ж. мабілізава́ная, -ай, мн. -ыя, -ых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

при́званный

1. прич. пазва́ны, паклі́каны;

2. прич. прызва́ны;

3. прич. заклі́каны (на што і да чаго); см. призва́ть;

4. (имеющий призвание) прызва́ны; (предназначенный) прызна́чаны;

он при́зван быть учёным ён прызва́ны (прызна́чаны) быць вучо́ным, яго прызва́нне быць вучо́ным;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звышчалаве́к, ‑а; мн. звышчалавека ‑аў; м.

У рэакцыйнай філасофіі — чалавек вялікай сілы волі, прызваны кіраваць; індывідуаліст, які ставіць сябе вышэй за грамадства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мабілізава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад мабілізаваць.

2. у знач. наз. мабілізава́ны, ‑ага, м. Той, хто прызваны ў армію па мабілізацыі. Абучэнне мабілізаваных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нованабра́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Толькі што, нядаўна прызваны, набраны (пра войскі, рабочую сілу і пад.).

2. Толькі што, нядаўна набраны (у друкарні). Нованабраны друкарскі аркуш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)