Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыдушы́цьсов.
1. придави́ть;
п. бервяно́м — придави́ть бревно́м;
2. (прижав, задушить) придуши́ть, придави́ть;
3.перен. придави́ть, приглуши́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыдушы́ць, ‑душу, ‑душыш, ‑душыць; зак.
1.каго. Пазбавіўшы магчымасці дыхаць, выклікаць чыю‑н. смерць; задушыць. Уначы [Вуйскі] прыдушыў .. фашыста і, забраўшы ўсе дакументы, выехаў на яго машыне.Шамякін.Браток абяцаў памагчы сваёй далёкай сваячцы, а як сцямнела, заманіў на выган і прыдушыў яе.Асіпенка.
2.каго. Прыціснуўшы, забіць каго‑н. або нанесці траўму, пашкоджанне каму‑н. Урэшце ўсё гэта надакучыла ільву, і ён прыдушыў дзіцянё сваёй цяжкай лапай.Маўр.Некалькі з іх [бярвёнаў] абвалілася, прыдушыўшы тэлефаніста.Мележ./убезас.ужыв.— Браткі, таварышы! — закрычаў Чыжык. — Прыдушыла! Ратуйце!Лупсякоў.// Прыціснуўшы, сціснуўшы, задушыць (насякомае). На потную нагу сеў авадзень. Пані халатам прыдушыла яго.Бажко.
3.перан.; каго. Давесці да стану прыгнечанасці; падзейнічаць прыгнятальна. Адчуванне адзіна зручнай і безнадзейна ўпушчанай магчымасці зусім прыдушыла .. [Рыбака].Быкаў.
4.перан.; што. Не даць магчымасці праявіцца, развіцца (з’яве, пачуццю, адчуванню і пад.). Прыдушыць смех. □ У мяне і ў самога слёзы падпіралі пад самае горла, але я іх прыдушыў у сабе і сказаў як мага спакайней: — Не трэба, мама, плакаць.Сабаленка.Неўтаймоўную дзіцячую фантазію [Генькі] не прыдушыла жалезная пята вайны.Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыдушы́цьразм. erwürgen vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)