пры́гань Выпас, куды прыганяюць кароў да пастуха; згон (Слаўг.).

□ в. Прыгань Кругл.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Прыга́ні

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Прыга́ні
Р. Прыга́нь
Прыга́няў
Д. Прыга́ням
В. Прыга́ні
Т. Прыга́нямі
М. Прыга́нях

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыга́ніць

‘прыгнаць каго-небудзь (прыганіць скаціну); прыладзіць што-небудзь (прыганіць касу)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыга́ню прыга́нім
2-я ас. прыга́ніш прыга́ніце
3-я ас. прыга́ніць прыга́няць
Прошлы час
м. прыга́ніў прыга́нілі
ж. прыга́ніла
н. прыга́ніла
Загадны лад
2-я ас. прыга́нь прыга́ньце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыга́ніўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)