прусты́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. прусты́т
Р. прусты́ту
Д. прусты́ту
В. прусты́т
Т. прусты́там
М. прусты́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прусты́т, -ту м., мин. прусти́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прустыт

т. 13, с. 52

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

прусты́т

[ад фр. J. Proust = прозвішча фр. хіміка (1754—1826)]

мінерал класа сульфасолей чырвонага колеру; сярэбраная руда.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прусти́т мин. прусты́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)