прочь
1. нареч. (в сторону) прэч;
он бы́стро пошёл прочь от меня́ ён шпа́рка пайшо́ў прэч ад мяне́;
2. межд. прэч; (вон) вон; (долой) дало́ў;
прочь с доро́ги! прэч з даро́гі!;
прочь отсю́да! прэч (вон) адгэ́туль!, прэч (дало́ў) з маі́х вачэ́й!;
ру́ки прочь! ру́кі прэч!;
◊
не прочь в знач. сказ. не су́праць, не ад таго́, каб…;
он не прочь отдохну́ть ён не су́праць (не ад таго́, каб) адпачы́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прочь
Том: 29, старонка: 287.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
прэч
1. нареч. (в сторону) прочь;
ён шпа́рка пайшо́ў п. ад мяне́ — он бы́стро пошёл прочь от меня́;
2. межд. прочь, доло́й; вон;
п. з вачэ́й маі́х! — прочь (доло́й) с глаз мои́х!;
◊ ру́кі п.! — ру́ки прочь!
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́местись (убраться прочь) прост. вы́месціся.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́месціся сов., прост., груб. (убраться прочь) вы́местись
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вымята́цца несов.
1. прост., груб. (убираться прочь) вымета́ться;
2. страд. вымета́ться; см. вымята́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
набо́к нареч.
1. на́бок;
2. набекре́нь;
3. в знач. межд. прочь, в сто́рону
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Проч 1 ’акрамя’ (Нас., ТС). З апроч (гл. апрача) з адпадзеннем галоснай пратэзы.
Проч 2 ’прэч’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Паводле аўтараў слоўніка (там жа), з рус. прочь ’тс’, што неабавязкова, параўн. ст.-бел. прочъ: вышол прочъ (Карскі, 1, 322).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вымета́ться несов.
1. (убираться прочь) прост. вымята́цца; см. вы́местись;
2. страд. вымята́цца; см. вымета́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вонI
1. нареч. (прочь) вон;
2. в знач. межд. вон;
вон отсю́да! вон адгэ́туль!
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)