просве́т в разн. знач. прасве́т, -ту м.;

в просве́те ме́жду дере́вьями у прасве́це памі́ж дрэ́вамі;

просве́т окна́ ра́вен ме́тру прасве́т акна́ ро́ўны ме́тру;

пого́ны с двумя́ просве́тами паго́ны з двума́ прасве́тамі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасве́тліна ж. просве́т м.;

п. памі́ж дрэў — просве́т ме́жду дере́вьями

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасве́тласць ж.

1. (ясность сознания) просветле́ние ср.;

2. (отрада) просве́т м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прасве́т ’светлая паласа на неасветленым’, ’прамежак, свабодная прастора паміж блізкімі прадметамі’ (ТСБМ, Нас.), ’праём акна’ (ТСБМ, Шушк.). Рус. просве́т, укр. просві́ток, польск. przeswit, чэш. průsvit. Нульсуфіксальны дэрыват ад прасвяціць < свяціць. Сюды ж прасве́тны ’празрысты’ (ашм., Стан.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прасве́т, -ту м., в разн. знач. просве́т;

у ~ве́це памі́ж дрэ́вамі — в просве́те ме́жду дере́вьями;

паго́ны з двума́ ~тамі — пого́ны с двумя́ просве́тами;

на п. глядзе́ць, разгля́дваць — на просве́т смотре́ть, разгля́дывать;

◊ не ба́чыць ~ту — не ви́деть просве́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасве́т

1. Гальнае, асветленае месца ў лесе; край лесу, дзе відаць поле (Слаўг.).

2. Прагаліна паміж узгоркамі (Слаўг.). Тое ж просвет, просвець (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

разбе́жка ж., разг.

1. спорт. разбе́жка;

2. расхожде́ние ср.;

р. ў ацэ́нцы чаго́-не́будзь — расхожде́ние в оце́нке чего́-л.;

3. просве́т м., зазо́р м.;

з ~кай у адзі́н міліме́тр — с просве́том (зазо́ром) в оди́н миллиме́тр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)