про́йма, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Адтуліна, паглыбленне ў чым-н., паміж чым-н.

У пройме дзвярэй паказалася галава.

П. паміж хмарамі.

2. Прарэз для рукава (спец.).

|| прым. про́йменны, -ая, -ае і про́ймавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

про́йма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. про́йма про́ймы
Р. про́ймы про́ймаў
Д. про́йме про́ймам
В. про́йму про́ймы
Т. про́ймай
про́ймаю		 про́ймамі
М. про́йме про́ймах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

про́йма про́йма, -мы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

про́йма I

1. ж., порт. про́йма;

2. обл. проём м.

про́йма II ж., обл. сквозня́к м., сквозно́й ве́тер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

про́йма ​1, ‑ы, ж.

1. Адтуліна, праход, паглыбленне ў чым‑н., паміж чым‑н. У хаце шарганула засаўка, дзверы крыху адчыніліся, і ў вузкую пройму высунулася галава. Мележ. У проймах паміж хмарамі .. паказаліся сурова і халодна белыя горы Грэнландыі. Брыль.

2. Выраз у адзежы для рукі, рукава. Рукаў з падоўжанай проймай.

про́йма ​2, ‑ы, ж.

Абл. Скразняк, скразны вецер. Раптоўна грукнулі дзверы, страшэнная пройма пацягнула да печы. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

про́йма ж

1. буд Öffnung f -, -en;

дзвярна́я про́йма Tǘröffnung f -, -en;

ако́нная про́йма Fénsteröffnung f -, -en;

2. m Zug -(e) s, Züge, Zúgluft f -, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Про́йма 1 ’адтуліна, праход’, ’выраз у адзежы для рукі, рукава’ (ТСБМ, Сцяшк. Сл.; Сл. Брэс.). Рус. про́йма ’тс’. Да праймаць, параўн. праём.

Про́йма 2 ’скразняк, скразны вецер’ (Гарэц., Др.-Падб., ТСБМ, Нас.), ’расслабленне’ (Др.-Падб.). Этымалагічна тое ж, што і пройма 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́раз

‘вы+емка; пройма’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вы́раз вы́разы
Р. вы́раза вы́разаў
Д. вы́разу вы́разам
В. вы́раз вы́разы
Т. вы́разам вы́разамі
М. вы́разе вы́разах

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

праём м гл пройма 1.

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сквозня́к м. скразня́к, -ку́ м., про́йма, -мы ж., разг. скавы́ш, -шу́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)