прахваці́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ціць; -а́чаны; зак., каго-што (разм.).

Тое, што і прахапіць.

|| незак. прахва́тваць, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прахваці́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прахвачу́ прахва́цім
2-я ас. прахва́ціш прахва́ціце
3-я ас. прахва́ціць прахва́цяць
Прошлы час
м. прахваці́ў прахваці́лі
ж. прахваці́ла
н. прахваці́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час прахваці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прахваці́ць, ‑хвачу, ‑хваціш, ‑хваціць; зак.

Тое, што і прахапіць. Прахваціла ветрам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прахва́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прахваціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прохвати́ть сов.

1. (пронзить, пробрать) разг. праня́ць, прабра́ць;

прохвати́ло моро́зом праняло́ (прабра́ла) маро́зам;

2. (нанести глубокую, сквозную рану) прост. праня́ць, прабі́ць, праця́ць;

3. безл. (о поносе), прост. праня́ць;

4. перен. (раскритиковать), прост. прахапі́ць, прахваці́ць, прабра́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)