пратаўчы́

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пратаўку́ пратаўчо́м
2-я ас. пратаўчэ́ш пратаўчаце́
3-я ас. пратаўчэ́ пратаўку́ць
Прошлы час
м. прато́ўк пратаўклі́
ж. пратаўкла́
н. пратаўкло́
Загадны лад
2-я ас. пратаўчы́ пратаўчы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прато́ўкшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пратаўчы́ сов.

1. (нек-рое время) протоло́чь; (картошку) промя́ть;

2. разг. проби́ть, проломи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пратаўчы́, ‑таўку, ‑таўчэш, ‑таўчэ; ‑таўчом, ‑таўчаце, ‑таўкуць; пр. пратоўк, ‑таўкла, ‑таўкло; заг. пратаўчы; зак., што.

1. Прабіць, праламаць ударамі. Лось карміўся каля стога, Піў ваду, лядок пратоўк. Лужанін.

2. Таўчы некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пратаўчы́ ’заскварыць’ (воран., Сл. ПЗБ). Прэфіксны дэрыват ад таўчы́ з нявызначанай прыстаўкай пра-, звычайна за‑, параўн. затаўчы́ ’заправіць’; гл. яшчэ затаўка. У аснове слоў, відаць, літ. taukãi ’тлушч, сала’, параўн. тук (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

протоло́чь сов. пратаўчы́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)