прастаты́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. прастаты́т
Р. прастаты́ту
Д. прастаты́ту
В. прастаты́т
Т. прастаты́там
М. прастаты́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прастаты́т, -ту м., мед. простати́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прастаты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Спец. Запаленне праста́ты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прастатыт

т. 13, с. 20

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

прастаты́т

(ад гр. prostates = які наперадзе)

запаленне прастаты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

простати́т мед. прастаты́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ГЕМАТУРЫ́Я

(ад гемата... + грэч. uron мача),

наяўнасць крыві ў мачы пры хваробах нырак і мочавывадных шляхоў. Гл. ў арт. Мочакамянёвая хвароба, Мочавыдзяляльнай сістэмы хваробы, Піеланефрыт, Прастатыт, Цыстыт і інш.

т. 5, с. 148

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)