прасвіста́ць, -ішчу́, -ішчаш, -і́шча; -ішчы́; зак.

1. Абазвацца свістам, свіснуць.

2. што. Выканаць свістам (якую-н. мелодыю).

П. матыў знаёмай песні.

3. Праляцець са свістам.

Прасвістала куля.

4. Правесці які-н. час свішчучы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прасвіста́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прасвішчу́ прасві́шчам
2-я ас. прасві́шчаш прасві́шчаце
3-я ас. прасві́шча прасві́шчуць
Прошлы час
м. прасвіста́ў прасвіста́лі
ж. прасвіста́ла
н. прасвіста́ла
Загадны лад
2-я ас. прасвішчы́ прасвішчы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прасвіста́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прасвіста́ць сов.

1. просвисте́ть, просвиста́ть;

п. два разы́ — просвисте́ть два ра́за;

салаве́й ~та́ў усю́ ноч — солове́й просвисте́л (просвиста́л) всю ночь;

~та́ла над галаво́й ку́ля — просвисте́ла над голово́й пу́ля;

2. просвисте́ть, просвиста́ть;

п. марш — просвисте́ть (просвиста́ть) марш;

3. перен., прост. (зря израсходовать) просвиста́ть;

п. гро́шы — просвиста́ть де́ньги

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасвіста́ць, ‑свішчу, ‑свішчаш, ‑свішча; зак.

1. Абазвацца свістам. Вартавы прасвістаў.

2. што. Выканаць свістам (якую‑н. мелодыю). [Пятрусь] некалькі разоў прайшоўся па хаце і прасвістаў матыў «Варшавянкі». Гартны.

3. Праляцець, пранесціся, са свістам рассякаючы паветра. Над галавою прасвістала куля і ўрэзалася ў сасну. Гурскі. Бомбы прасвісталі над казіно, дзе быў падрыхтаваны баль для здраднікаў. Няхай. І па Марсе прамчаць, прасвішчуць Камсамольскія эшалоны. Лукша.

4. Свістаць некаторы час.

5. безас. каго. Разм. Праняць скразняком. [Алёша:] — Апранацца трэба добра, а то прасвішча. Лобан. [Вілюевіч:] — Учора на машыне мяне ветрам так прасвістала. Грамовіч.

6. што. Разм. Дарма патраціць. Прасвістаць грошы. Прасвістаць дзень без работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасві́стваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прасвістаць (у 2, 5 і 6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

просвисте́ть сов.

1. (издать свист) прасвіста́ць, засвіста́ць, сві́снуць;

2. (исполнить свистом) прасвіста́ць;

просвисте́ть марш прасвіста́ць марш;

3. (пролететь со свистом) прасвіста́ць;

просвисте́ла над голово́й пу́ля прасвіста́ла над галаво́й ку́ля;

4. (какое-то время) прасвіста́ць;

всю ночь под окно́м просвисте́л солове́й усю́ ноч пад акно́м прасвіста́ў салаве́й.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прафурчэ́ць

‘утварыць гук; прасвістаць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прафурчу́ прафурчы́м
2-я ас. прафурчы́ш прафурчыце́
3-я ас. прафурчы́ць прафурча́ць
Прошлы час
м. прафурчэ́ў прафурчэ́лі
ж. прафурчэ́ла
н. прафурчэ́ла
Загадны лад
2-я ас. прафурчы́ прафурчы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прафурчэ́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засвіста́ць, ‑свішчу, ‑свішчаш, ‑свішча; зак.

Пачаць свістаць. // Свіснуць, прасвістаць. Уважліва праслухаўшы дзядзьку, Толік раптам спыніўся і аж засвістаў. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прахваста́цца ’прасвістаць, прамарнаваць’ (Шат.), прахваста́ць ’высцебаць розгамі’ (Нас.). Гл. хвастаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

просвиста́ть сов.

1. см. просвисте́ть;

2. (истратить, израсходовать) прост. прасвіста́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)