2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Вельмі хутка прайсці, прамінуць (пра час).
Месяц часу незаўважна прамільгнуў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прамільгну́цьсов., в разн. знач. промелькну́ть;
п. пе́рад вачы́ма — промелькну́ть пе́ред глаза́ми;
у яго́ сло́вах ~ну́ла іро́нія — в его́ слова́х промелькну́ла иро́ния;
мала́нкай п. — мо́лнией промелькну́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прамільгну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
1. З’явіцца, паказацца і хутка знікнуць. Паравоз маланкай прамільгнуў праз станцыю.Лынькоў.Паміж сасонак адна за адной прамільгнулі цёмныя цені.Шчарбатаў.// Пра ўяўны рух прадметаў, міма якіх рухаецца чалавек.
2. Вельмі хутка прайсці (пра час). Тыдзень прамільгнуў нібы адзін дзень.Шыцік.Прамільгнуў матыльком светлакрылым дзень.Мурашка.//перан. Узнікнуць, з’явіцца на імгненне (пра думкі, пачуцці і інш.). І тут нейкім чынам у памяці Лабановіча прамільгнуў малюнак спаткання з Турсевічам на Палессі.Колас.— Шчасце чалавека ў няведанні, — несвядома прамільгнула ў Ігнася думка.Чорны.//перан. Чуць прыкметна, злёгку выявіцца. У сініх вачах жанчыны прамільгнула насцярожанасць.Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прамільгну́ць
1. vorbéistreichen*vi (s), vorüberhuschen vi (s), vorbéifliegen*vi (s);
2.перан.áuftauchen vi (s); áufblitzen vi (h, s);
3. (час) verflíegen*vi (s), vergéhen*vi (s), verstréichen*vi (s)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
прамільгаце́ць, ‑ціць; зак.
Тое, што і прамільгнуць (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прамігну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
Абл.Прамільгнуць, хутка прайсці. Ноч прамігнула, як хвіліна.Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)