прамачы́ць, -ачу́, -о́чыш, -о́чыць; -о́чаны; зак., што.

Даць прамокнуць чаму-н.; насыціць вільгаццю.

П. ногі.

Дождж добра прамачыў зямлю.

|| незак. прамо́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прамачы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прамачу́ прамо́чым
2-я ас. прамо́чыш прамо́чыце
3-я ас. прамо́чыць прамо́чаць
Прошлы час
м. прамачы́ў прамачы́лі
ж. прамачы́ла
н. прамачы́ла
Загадны лад
2-я ас. прамачы́ прамачы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прамачы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прамачы́ць сов.

1. промочи́ть; замочи́ть;

2. пропита́ть;

п. ану́чу ма́слам — пропита́ть тря́пку ма́слом;

◊ п. го́рла — промочи́ть го́рло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прамачы́ць, ‑мачу, ‑мочыш, ‑мочыць; зак., што.

Насыціць вільгаццю. — Глядзіце, які дождж тут прайшоў, а там дык і не капнула. Хаця б у нас прамачыў зямлю, — разважала старая калгасніца. Шамякін. // Зрабіць мокрым; вымачыць (адзенне, абутак на кім‑н.). Пераходзіць цераз ручаіну можна было, не баючыся прамачыць ногі. Курто.

•••

Прамачыць горла — трохі выпіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамачы́ць durchnässen vt, (durch und durch) nass máchen;

прамачы́ць но́гі násse Füße bekómmen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прамо́чваць гл. прамачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

промочи́ть сов. прамачы́ць, мног. папрамо́чваць;

◊

промочи́ть го́рло прамачы́ць го́рла.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прамо́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прамачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамо́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прамачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

drench

[drentʃ]

v.t.

прамачы́ць, змачы́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)