пралічы́цца, -ічу́ся, -ічышся, -ічыцца; зак.

1. Памыліцца ў падліках.

П. на сто рублёў.

2. Памыліцца ў меркаваннях, планах.

Вораг пралічыўся.

|| незак. пралі́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пралічы́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пралічу́ся пралі́чымся
2-я ас. пралі́чышся пралі́чыцеся
3-я ас. пралі́чыцца пралі́чацца
Прошлы час
м. пралічы́ўся пралічы́ліся
ж. пралічы́лася
н. пралічы́лася
Загадны лад
2-я ас. пралічы́ся пралічы́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час пралічы́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пралічы́цца сов. (ошибиться в расчётах) просчита́ться; прогада́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пралічы́цца, ‑лічуся, ‑лічышся, ‑лічыцца; зак.

Памыліцца ў меркаваннях, падліках. [Старыковіч:] — Стог — пад неба, а сена ў ім па вазе не шмат. Пралічыліся, выходзіць. Асіпенка. Толькі .. [Сенька] пралічыўся — лазняк тут рос вузкай паласой, і не паспеў злодзей прабегчы і метраў з дваццаць, як выскачыў на адкрытае месца. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пралічы́цца

1. sich verréchnen; éinen Réchenfehler máchen;

2. перан. sich verréchnen; die Réchnung óhne den Wirt máchen (не ўсё ўлічыць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пралі́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да пралічыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ашука́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.

1. Памыліцца, пралічыцца.

А. ў падліках.

2. Расчаравацца ў кім-, чым-н., завесці сябе ў зман.

А. ў сваім выбары.

|| незак. ашу́квацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Пралі́к ’памылка пры лічэнні’ (Нас.). Зваротны дэрыват ад пралічыцца < польск. przeliczyć się.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

verschätzen

(sich) пралічы́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verzählen

(sich) аблічы́цца, пралічы́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)