пралічы́цца

1. sich verréchnen; éinen Réchenfehler máchen;

2. перан. sich verréchnen; die Réchnung óhne den Wirt máchen (не ўсё ўлічыць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

verschätzen

(sich) пралічы́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verzählen

(sich) аблічы́цца, пралічы́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verplánen

vt

1.

запланава́ць 2. (sich)

пралічы́цца ў планава́нні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verréchnen

1.

vt

1) зрабі́ць разлі́к, разлі́чваць

2) (j-m) разлічы́цца (за што-н., з кім-н.)

2.

(sich) аблічы́цца, пралічы́цца, памылі́цца ў разлі́ках

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)