прало́г, -а, мн. -і, -аў, м.

Уступная частка літаратурнага, тэатральнага або музычнага твора.

|| прым. прало́гавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прало́г

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прало́г прало́гі
Р. прало́га прало́гаў
Д. прало́гу прало́гам
В. прало́г прало́гі
Т. прало́гам прало́гамі
М. прало́гу прало́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прало́г м., прям., перен. проло́г

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пралог

т. 12, с. 552

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

прало́г, ‑а, м.

Уступная частка літаратурнага ці музычнага твора. У пралогу чытачы знаёмяцца з падзеямі, якія папярэднічалі таму, што апісана ў творы, або з агульнай задумай аўтара. А. Макарэвіч. // перан. Уступ да чаго‑н., пачатак чаго‑н. — Наша знаёмства будзе, так сказаць, пралогам да большага. Асіпенка.

[Грэч. prologos ад pro — перад і logos — слова, мова.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прало́г м Prológ m -(e)s, -e; Vórspiel n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прало́г

(лац. prologus, ад гр. prologos)

1) уступная частка літаратурнага або музычнага твора;

2) перан. уступ, пачатак чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Прало́г 1 ’дарога, вымашчаная дошкамі’ (Мат. Гом.). Рус. пролог ’даліна, лагчына ў гарах’. Бязафіксны назоўнік ад *пралагаць, параўн. пралажыць < лажыць (гл.). Разыходжанні ў семантыцы ўказваюць на самастойнае ўтварэнне пры прадуктыўнай словаўтваральнай мадэлі.

Прало́г 2 ’уступная частка літаратурнага ці музычнага твора’ (ТСБМ). Праз рус. пролог ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 85) з ням. Prolog або франц. prologue, якія, у сваю чаргу, праз лац. prologus узыходзяць да грэч. πρόλογος (гл. Фасмер, 3, 375).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

проло́г (вступление) прало́г, -га м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

prologue [ˈprəʊlɒg] n.

1. прало́г

2. пача́так (чаго-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)