прагудзе́ць гл. гудзець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прагудзе́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прагуду́ прагудзі́м
2-я ас. прагудзі́ш прагудзіце́
3-я ас. прагудзі́ць прагудзя́ць
Прошлы час
м. прагудзе́ў прагудзе́лі
ж. прагудзе́ла
н. прагудзе́ла
Загадны лад
2-я ас. прагудзі́ прагудзі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прагудзе́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прагудзе́ць сов., см. прагусці́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прагудзе́ць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; ‑дзім, ‑дзіце; зак.

Разм. Тое, што і прагусці. Дзесьці далёка-далёка ледзь чутна прагудзеў паравоз. Лынькоў. Коней прывязалі да плота, і Хоміч, падзюбаўшы двума тоўстымі пальцамі ў шыбу, прагудзеў магічнае ў той час: — Эй, гаспадар, адчыні! Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагудзе́ць ertönen vi (s); (vorbéi)súrren vi (пра самалёт); héulen vi (пра сірэну); súmmen vi, vorbéisummen (an D) (міма – пра насякомых)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гудзе́ць, -джу́, -дзі́ш, -дзі́ць; -дзі́м, -дзіце́, -дзя́ць; -дзі́; незак.

Тое, што і гусці.

|| зак. прагудзе́ць, -джу́, -дзі́ш, -дзі́ць; -дзі́м, -дзіце́, -дзя́ць; -дзі́.

|| наз. гудзе́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прогуде́ть сов. прагусці́, прагудзе́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прагусці́ гл. прагудзець

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

загудзе́ць, ‑гуджу, ‑гудзіш, ‑гудзіць; ‑гудзім, ‑гудзіце, ‑гудзяць; пр. загудзеў, ‑дзела.

Пачаць гудзець. // Прагудзець. Адзін і другі раз сярдзіта загудзеў сігнал машыны. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)