Разм. Тое, што і прагусці. Дзесьці далёка-далёка ледзь чутна прагудзеў паравоз.Лынькоў.Коней прывязалі да плота, і Хоміч, падзюбаўшы двума тоўстымі пальцамі ў шыбу, прагудзеў магічнае ў той час: — Эй, гаспадар, адчыні!Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)