прагавары́ць, -ару́, -о́рыш, -о́рыць; -о́раны; зак.

1. што і без дап. Прамовіць, сказаць.

Не прагаварыў ні слова.

2. Правесці некаторы час у размове.

П. увесь вечар.

|| незак. прагаво́рваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прагавары́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прагавару́ прагаво́рым
2-я ас. прагаво́рыш прагаво́рыце
3-я ас. прагаво́рыць прагаво́раць
Прошлы час
м. прагавары́ў прагавары́лі
ж. прагавары́ла
н. прагавары́ла
Загадны лад
2-я ас. прагавары́ прагавары́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прагавары́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прагавары́ць сов.

1. проговори́ть, произнести́;

2. (провести нек-рое время в разговорах) проговори́ть, протолкова́ть, пробесе́довать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прагавары́ць, ‑вару, ‑верыш, ‑ворыць; зак.

1. што і без дап. Прамовіць, сказаць. Грышка пазіраў на бацьку і на незнаёмага і ад радасці не мог прагаварыць слова... Чарот. — А ведаеце, я ганаруся гэтай адмовай! — горача прагаварыла Эма. Васілевіч.

2. Правесці некаторы час у размове. Так мы прагаварылі з .. [настаўніцай] аж да прыцемкаў. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагаварыць, прагаво́рваць (вымавіць) ságen vt; réden vt; áussprechen * vt;

2. разм. (некаторы час) sich (éine Zeit lang) unterhálten*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пробесе́довать сов. прагавары́ць, прагу́тарыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прагаво́раны проговорённый, произнесённый; см. прагавары́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прагаво́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прагаварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагамані́ць гл. прагаварыць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прагаво́раны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прагаварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)