пра́вапіс, -у, м.

Агульнапрынятыя, узаконеныя правілы пісьма; арфаграфія.

П. беларускай мовы.

|| прым. правапі́сны, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пра́вапіс, -су м. правописа́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

пра́вапіс, ‑у, м.

Агульнапрынятая сістэма правіл напісання слоў, уласцівая той ці іншай літаратурнай мове; арфаграфія. Правапіс беларускай мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пра́вапіс м Réchtschreibung f -, Orthographíe [Orthografíe] f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Пра́вапіс ’агульнапрынятая сістэма правіл напісання слоў, арфаграфія’ (ТСБМ, Гарэц.). Запазычанне з польск. prawopis; змена месца націску пад уплывам пра́вы. У польск., таксама як у рус. (правописа́ние), калька з грэч. ὁρυογραφία < όρυός ’правільны’ і γράφω ’пішу’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

правапіс, арфаграфія

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

правописа́ние ср. пра́вапіс, -су м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

orthography [ɔ:ˈθɒgrəfi] n. fml арфагра́фія, пра́вапіс

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

напіса́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Форма літары на пісьме, а таксама правапіс якога-н. слова.

Н. літары «д».

Правільнае н. слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

арфагра́фія, ‑і, ж.

Сістэма правіл напісання слоў пэўнай мовы; правапіс. // Ступень засваення правіл правапісу.

[Ад грэч. orthos — правільны і grapho — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)