прабо́й, -я, мн. -і, -яў, м.

Металічная дужка, убітая ў дзверы вечка і пад., што служыць для навешвання замка.

|| прым. прабо́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прабо́й

‘дзеянне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прабо́й прабо́і
Р. прабо́я прабо́яў
Д. прабо́ю прабо́ям
В. прабо́й прабо́і
Т. прабо́ем прабо́ямі
М. прабо́і прабо́ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прабо́й

‘металічная дужка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прабо́й прабо́і
Р. прабо́ю прабо́яў
Д. прабо́ю прабо́ям
В. прабо́й прабо́і
Т. прабо́ем прабо́ямі
М. прабо́і прабо́ях

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прабо́й м.

1. род. прабо́ю спец. (действие) пробо́й;

п. дыэле́ктрыка — пробо́й диэле́ктрика;

2. род. прабо́я пробо́й, скоба́ ж.;

п. для замка́ — пробо́й для замка́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прабо́й, ‑я, м.

Металічная дужка, убітая ў дзверы, вечка і пад., якая служыць для навешвання замка. Дзверы ў сенцах былі замкнёны: клямка надзета на прабой, у ім — доўгі сасновы сук. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабо́й м

1. (клямар, металічная скаба) Klámmer f -, -n, Krámme f -, -n;

2. эл Dúrchschlag m -(e)s, -schläge

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Прабо́й ’металічная дужка, на якую навешваецца замок’ (ТСБМ, Гарэц., Касп.; шчуч., Сл. ПЗБ), пробо́й верхняя частка вулля-калоды’ (Анох.). Рус. пробо́й, укр. пробій, польск. przebój, серб.-харв. пробо́ј, славен. probój, балг. пробой у розных значэннях — ’прабоіна, прарыў (куды-небудзь)’ і г. д. У значэнні ’металічная дужка, на якую навешваецца замок’ з’яўляецца бел.-рус. семантычнай ізаглосай. Прасл. *probojь — аблаўтны дэрыват ад *probiti < *biti ’біць’. Не выключаны аднак, што гэта больш позняя аналагічная форма па тыпу *bojь < *biti.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прабо́й Яма, выбітая вадой; вельмі глыбокае месца ў рацэ, возеры (Ст.-дар.). Тое ж прабоіна (Ст.-дар.), выкаба́іна, выкабай (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

прабой дыэлектрыка

т. 12, с. 524

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

электрычны прабой

т. 18, кн. 1, с. 104

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)