по́дступ

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. по́дступ по́дступы
Р. по́дступу по́дступаў
Д. по́дступу по́дступам
В. по́дступ по́дступы
Т. по́дступам по́дступамі
М. по́дступе по́дступах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по́дступ, -у, м.

1. гл. падступіць.

2. звычайна мн. -ы, -аў. Месца, шлях для падыходу, прыбліжэння да чаго-н.

Баі ішлі на подступах да горада.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́дступ, -пу м.

1. по́дступ;

2. чаще мн. по́дступы;

на ~пах да крэ́пасці — на по́дступах к кре́пости

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́дступ

1. (действие) по́дступ, -пу м.; (подход) падыхо́д, -ду м.;

2. мн. по́дступы, -паў;

на по́дступах к чему́-л. на по́дступах да чаго́-не́будзь;

◊

к нему́ и по́дступу нет да яго́ і по́дступу няма́, да яго́ і не падступі́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́дступ, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. падступаць — падступіць і падступацца — падступіцца (у 1 знач.).

2. звычайна мн. (по́дступы, ‑аў). Месца, шлях для падыходу, прыбліжэння да чаго‑н. Дзесьці на подступах да станцыі раздаўся далёкі яшчэ гудок цягніка. Лынькоў. Подступы да Мінска немцы ахоўвалі пільна. Новікаў. З гэтага месца добра праглядаліся ўсе подступы да шалаша. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́дступ м. часцей мн.:

по́дступы Zúgang m -(e)s, -gänge; Zúgangsweg m -(e)s, -e, Vórgelände n -(e)s, -;

по́дступы да го́рада Vórfeld der Stádt;

абараня́ць по́дступы да го́рада das Vórfeld [das Vórgelände] der Stadt vertéidigen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

По́дступ ’падыход’ (РБС), ’каварства’ (Нас.). Ад под- і ступаць (гл.). Значэнне ’каварства’ пад уплывам польск. podstęp ’падман, хітрасць’. Гл. яшчэ падступства.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падступі́ць, -уплю́, -у́піш, -у́піць; зак.

1. да каго-чаго. Падысці блізка.

П. да дзіцяці.

Вёска падступіла да лесу (перан.).

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан., да чаго. Пра пачуцці, стан: з’явіцца, праявіцца ў якой-н. вобласці, у якім-н. месцы.

Падступіла (безас.) да сэрца.

Ком падступіў да горла.

|| незак. падступа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. по́дступ, -у, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Zúfahrtsstraße

f -, -n по́дступ, падыхо́д, пад’язны́ шлях

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

przedpole

н. вайск. перадполле; мясцовасць перад пазіцыяй; подступ

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)