повинове́ние ср. (подчинение) падпара́дкаванне, -ння ср.; (покорность) пако́рнасць, -ці ж.; (послушание) паслушэ́нства, -ва ср., паслухмя́насць, -ці ж.;

повинове́ние зако́нам падпара́дкаванне зако́нам;

держа́ть в повинове́нии трыма́ць у паслушэ́нстве (паслухмя́насці);

выходи́ть из повинове́ния выхо́дзіць з паслушэ́нства (паслухмя́насці).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

повиновение

Том: 25, старонка: 53.

img/25/25-053_0239_Повиновение.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

падпара́дкаванне ср. подчине́ние; повинове́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паслушэ́нства ср. послуша́ние; повинове́ние, подчине́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паслухмя́насць ж. послу́шность, послуша́ние ср.; повинове́ние ср.; подчине́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подчини́ться

1. (покориться) пакары́цца, скары́цца;

2. (прийти в повиновение) падпара́дкавацца; (стать в непосредственное ведение — по службе, работе — ещё) паднача́ліцца; паслу́хацца (каго), паслу́хаць (каго); см. подчиня́ться;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подчине́ние ср.

1. (действие) пакарэ́нне, -ння ср.; падпара́дкаванне, -ння ср.; паднача́ленне, -ння ср.; неоконч. паднача́льванне, -ння ср.; см. подчини́ть, подчиня́ть;

2. (состояние зависимости) падпара́дкаванне, -ння ср.; паднача́ленне, -ння ср.; (подчинённость) падпара́дкаванасць, -ці ж.; паднача́ленасць, -ці ж.; (зависимость) падле́гласць, -ці ж.; (повиновение) паслушэ́нства, -ва ср., паслухмя́насць, -ці ж.; (покорность) пако́ра, -ры ж., пако́рнасць, -ці ж.;

быть в подчине́нии быць падпара́дкаваным (паднача́леным);

держа́ть в подчине́нии кого́-л. трыма́ць у пако́ры (у паслушэ́нстве) каго́е́будзь; см. подчини́ть, подчини́ться, подчиня́ть, подчиня́ться;

3. грам. зале́жнасць, -ці ж.; падпара́дкаванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)