плі́шчыцца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. плі́шчуся плі́шчымся
2-я ас. плі́шчышся плі́шчыцеся
3-я ас. плі́шчыцца плі́шчацца
Прошлы час
м. плі́шчыўся плі́шчыліся
ж. плі́шчылася
н. плі́шчылася
Загадны лад
2-я ас. плі́шчыся плі́шчыцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час плі́шчучыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

плі́шчыцца несов., разг. пробира́ться, продира́ться, проти́скиваться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плі́шчыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; незак.

Разм. Сілаю лезці куды‑н., праціскацца. — Куды плішчыцеся? — сярдзіта прамовіла .. [Натальцы] якаясь цётка. Колас. Кожны некуды плішчыўся і абавязкова з ручной паклажай. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плі́шчыцца разм. sich dúrchdrängen, sich (D) éinen Weg báhnen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Плі́шчыцца ’хадзіць на двор рэдкім, мець бягунку’ (Бяльк.). Да плі́скаць, плю́скаць (гл.). Параўн. чэш. plískati ’аб спорным, хуткім дажджы’, серб.-харв. пљу́штати ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Плішч: плішчом лезці ’сілай лезці, з нахабствам’, плішчыцца ’сілай лезці, праціскацца, пралазіць з цяжкасцю’, плішчыць ’тс’ (навагр., З нар. сл.; капыл., Жыв. сл.; ТСБМ; Нікап.: Бяльк.). У выніку кантамінацыі пішч 2 (m.) і клін. Менш верагодна сувязь з фармальна ідэнтычнымі чэш. plisť ’плач’, в.-луж. plišč ’тс’, ст.-слав. папіць ’шум’ < *plisk‑jь, гл. плюскаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)