Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
пляска́ч (род. плескача́) м., разг.
1. сплю́снутая вещь;
2. (удар) шлепо́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пляска́ч, плескача, м.
Разм. Гучны ўдар далонню па якой‑н. частцы цела. Меншы сын абярнуў у кухні вядро з вадой, і Ваўчок даў яму моцнага плескача.Хадкевіч.Пятрок падхапіў .. [Просю] аберуч і ўляпіў гэткага плескача, што аж слёзы пакаціліся на вочы.Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Пляска́ч1 ’пірог’ (Касп.), плеску́ха ’скавароднік, пярэпечка’ (лун., ЛА, 4; ЖНС). Да пляска́ць (гл.). Параўн. укр.плеска́ч ’круглы хлеб з плоскай паверхняй’.
Пляска́ч2 ’гатунак ячменю — з двума радамі зярнят у коласе’ (Сцяц.). Да плоскі (гл.), г. зн. першапачаткова ⁺пласка́ч, аднак пад уплывам пляска́ць, пляска́ты ‑ла‑ > ‑ля‑.
Пляска́ч3, звычайна ў мн. л. плыскачы́ ’памылка ў чынах, калі абедзве ніткі асновы кладуць разам, а не па адной уверх і ўніз’ (Уладз.). Відаць, з ⁺пласкачы < пло́скі (гл.). Параўн. польск.паўн.-усх.płaszczka, plaszczucha ’спляценне пры тканні, у якім дзве ніткі асновы ідуць побач’, падляшск.płaskocha ’блюзна ў палатне з-за плескача’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
шлепо́кразг.пляска́ч, род. плескача́м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
spank1[spæŋk]n.пляска́ч;
give a spank даць плескача́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
хлопо́к во́плеск, -ка м.; (удар)пляска́ч, род. плескача́м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ляска́ч, ліска́ч ’пляскач, удар’ (Бяльк.). Да ля́скаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
klaps
м.пляскач;
dać ~a — даць плескача
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)