плеска́ние ср., см. плеск;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
плескание
Том: 24, старонка: 367.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
пялёсканне ср., обл. плеска́ние; бара́хтание
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бо́ўтанне ср.
1. болта́ние, взба́лтывание;
2. плеска́ние; см. бо́ўтаць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
плю́ханне ср.
1. плеска́ние; см. плю́хаць 1, плю́хацца 1;
2. плеска́ние; бара́хтанье;
3. разг. бры́зганье;
2, 3 см. плю́хацца 2, 4
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пялёскацца ’плюхацца, купацца, мыцца’ (ТСБМ; полац., Янк. 2; трак., Сл. ПЗБ), пяле́скацца ’тс’ (Нас.; ашм., Сл. ПЗБ), пяляска́цца ’тс’ (Бір. Дзярж.), пелеска́цца ’паласкацца’ (ПСл), пеляска́ць ’паласкаць, муціць, боўтаць’, пеле́скаць ’разліваць, плюхаць, пляскаць’ (Нас.), пялеска́ць ’паласкаць, пялёхаць’ (Бяльк.), сюды ж пе́леск ’плёск, плёскат’ (Нас.), пялёсканне ’тс’ (ТСБМ), параўн. славен. pelískati ’пляскаць, плюхаць’. На базе гукапераймання, параўн. плёск, пляск, плюск (гл.) і дзеясловы плёскаць, пляскаць, плю́скаць і пад., якім адпавядаюць літ. plekšė́ti ’ляпаць, плюхаць’, plaskúoti ’пляскаць’ і пад. (Міклашыч, 236; Бязлай, 3, 23). Паводле Векслера (Hist., 89), у слове пялёсканне выступае другаснае псеўдапоўнагалоссе на фоне рус. плескание, падобнае да серабро, сярэ́бро, серебрыны (ст.-бел., 1405 г.), дзе ь у *sьrbro асімілюецца да e ў наступным складзе. Інакш (вынік кантамінацыі полоскаться і плескаться) для смал. пелеска́ться Шахматаў (Очерк древн., 153) і Фасмер (3, 229). Сюды ж пяле́скацца ’пералівацца бліскучымі палосамі’ (Нас.), піліскува́цца ’зіхацець яркімі колерамі’ (Бяльк.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)