пе́шшу

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
пе́шшу - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пе́шшу нареч. пешко́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́шшу, прысл.

Разм. Пяшком. Байцы ішлі пешшу, і ўсё на ўсход, на ўсход. Васілеўская. Па малінаўскай вуліцы нельга было ні пешшу прайсці, ні з возам праехаць. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́шшу прысл. гл. пехам, пехатой, пехатою

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пе́шшу, пе́шу ’пяшком’ (свісл., чэрв., в.-дзв., лудз., Сл. ПЗБ), рус. пешью ’тс’. Прыслоўе ў форме Тв. скл. ж. р. ад pěša (?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pieszo

пехатой, пешкі, пешшу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

hiking [ˈhaɪkɪŋ] n. прагу́лка, шпа́цыр; вандро́ўка пе́шшу; пе́шы туры́зм

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Пешахо́ддзю ’пешкі, пешаходам’ (Бяльк.). Утворана з рус. пешеход ’хто ходзіць пешшу’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прымыка́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прымыкаць — прымкнуць.

2. Від сінтаксічнай сувязі слоў у сказе, якая заключаецца ў граматычнай залежнасці нязменных слоў, напрыклад: «іду пешшу», «зраблю заўтра», «злёгку чырвоны».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разга́ліна, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і развіліна. [Яфрэйтар] бачыў каменне, нейкія разгаліны з дрэва, якісьці кавалак жалеза. Лынькоў. На разгаліне дарог .. генерал-палкоўнік спыніў машыну, развітаўся з шафёрам і пайшоў далей пешшу. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)