перастава́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. перастаю́ перастаё́м
2-я ас. перастае́ш перастаяце́
3-я ас. перастае́ перастаю́ць
Прошлы час
м. перастава́ў перастава́лі
ж. перастава́ла
н. перастава́ла
Загадны лад
2-я ас. перастава́й перастава́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час перастаючы́

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перастава́ць несов. перастава́ць; см. пераста́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перастава́ць, ‑стаю, ‑стаеш, ‑стае; ‑стаём, ‑стаяце.

Незак. да перастаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перастава́ць гл. перастаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

заблу́джваць

‘збівацца з дарогі, пераставаць арыентавацца на мясцовасці’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. заблу́джваю заблу́джваем
2-я ас. заблу́джваеш заблу́джваеце
3-я ас. заблу́джвае заблу́джваюць
Прошлы час
м. заблу́джваў заблу́джвалі
ж. заблу́джвала
н. заблу́джвала
Загадны лад
2-я ас. заблу́джвай заблу́джвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час заблу́джваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэгенерава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак.

1. Вырадзіцца (выраджацца).

2. У біялогіі — перастаць (пераставаць) развівацца, знікнуць (знікаць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

disuse

1. [dɪsˈju:s]

n.

неўжыва́льнасьць f., неўжыва́ньне n.

2. [dɪsˈju:z]

v.t.

перастава́ць ужыва́ць, перастава́ць карыста́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Перашчу́к ’дождж з перапынкамі’ (нараўл., ЛА, 2), перашчупаць, перэшчукаць ’сціхаць, пераставаць’ (Нас., Растарг., Нар. Гом. — Сачанка), перашчу́кпуць, пірашчупнуць ’перастаць’ (брагін., З нар. сл.; чач., Жыв. НС), рус. бранск. перещупать, ne- реіцу́кнуть ’перастаць (аб дажджы)’. Да пера- (гл.) і шчупаць* цяўкнуць перастаць, пераставаць’ (гл.), якое ўзыходзіць да ліг. ščiuti ’сціхаць, пераставаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zaprzestawać

незак. czego пераставаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

лакалізава́цца, ‑зуецца; зак. і незак.

1. Перастаць (пераставаць) пашырацца, спыніцца (спыняцца) у пэўных межах, на пэўным месцы.

2. толькі незак. Зал. да лакалізаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)