перадаві́к, -а́, мн. -і, -о́ў, м.

Той, хто дасягнуў найлепшых вынікаў у рабоце, паказвае ўзоры свядомых, добрасумленных адносін да працы.

П. вытворчасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Перадаві́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Перадаві́к
Р. Перадавіка́
Д. Перадавіку́
В. Перадаві́к
Т. Перадавіко́м
М. Перадавіку́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перадаві́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. перадаві́к перадавікі́
Р. перадавіка́ перадавіко́ў
Д. перадавіку́ перадавіка́м
В. перадавіка́ перадавіко́ў
Т. перадавіко́м перадавіка́мі
М. перадавіку́ перадавіка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перадаві́к, -ка́ м. передови́к;

~кі́ вытво́рчасці — передовики́ произво́дства

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перадаві́к, ‑а, м.

Той, хто дасягнуў найлепшых вынікаў у якой‑н. дзейнасці, паказвае ўзоры сацыялістычных адносін да працы. Перадавік вытворчасці. Перадавікі ў сацыялістычным спаборніцтве. □ Вопыт перадавікоў — здабытак агульны. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Перадавік (сорт сланечніку) 9/579

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

перадаві́к м. Béstarbeiter m -s, -; Schríttmacher m -s, -, Spítzenarbeiter m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

передови́к разг. перадаві́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

przodownik

м. перадавік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przodownica

ж. перадавік (жанчына)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)