перавучы́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
перавучу́ |
пераву́чым |
| 2-я ас. |
пераву́чыш |
пераву́чыце |
| 3-я ас. |
пераву́чыць |
пераву́чаць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
перавучы́ў |
перавучы́лі |
| ж. |
перавучы́ла |
| н. |
перавучы́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
перавучы́ |
перавучы́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
перавучы́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
перавучы́ць, -вучу́, -ву́чыш, -ву́чыць; -ву́чаны; зак.
1. каго (што). Навучыць, падрыхтаваць усіх, многіх.
Ён перавучыў сотні дзяцей.
2. каго (што). Навучыць нанава.
Навучыць лягчэй, чым п.
3. што. Вывучыць, завучыць нанава.
П. урок.
4. каго-што. Праявіць празмернасць у завучванні ці навучанні каго-н.
|| незак. пераву́чваць, -аю, -аеш, -ае.
|| звар. перавучы́цца, -вучу́ся, -ву́чышся, -ву́чыцца (да 2 і 4 знач.); незак. пераву́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
перавучы́ць сов.
1. (обучить заново чему-л. иному) переучи́ть, переобучи́ть;
не ко́жнага лёгка п. — не ка́ждого легко́ переучи́ть (переобучи́ть);
2. в др. знач. переучи́ть;
п. со́тні дзяце́й — переучи́ть со́тни дете́й;
п. уро́к — переучи́ть уро́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перавучы́ць, ‑вучу, ‑вучыш, ‑вучыць; зак.
1. каго. Навучыць чаму‑н. іншаму, даць магчымасць авалодаць новай прафесіяй; перападрыхтаваць. Перавучыць трактарыстаў на шафёраў. // Навучыць іначай, па-новаму. Перавучыць дрэсіраванага сабаку. □ — Я яго перавучу, пакажу яму ўсе літары, як іх трэба чытаць, каб не дагары нагамі, а так, як трэба. Арабей. // Разм. Настаўляючы, накіроўваючы, перайначыць. Быў у аднаго чалавека сын. Вялікі ўжо вырас, а ніколі бацьку бацькам не назваў.. Крыўдна бацьку, ды што зробіш: малога не перавучыў, а цяпер і рады не дасі. Якімовіч.
2. каго. Навучыць, падрыхтаваць усіх, многіх.
3. каго-што. Разм. Праявіць якую‑н. празмернасць у навучанні, падрыхтоўцы каго‑, чаго‑н. — Перавучыў я цябе, браце, ці не ў паны пойдзеш? Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
переучи́ть сов., в разн. знач. перавучы́ць;
переучи́ть всех дете́й перавучы́ць усі́х дзяце́й;
переучи́ть роль перавучы́ць ро́лю.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пераву́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да перавучыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пераву́чаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад перавучыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пераву́чванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. перавучваць — перавучыць (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перашко́ліць
‘перавыхаваць, перавучыць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
перашко́лю |
перашко́лім |
| 2-я ас. |
перашко́ліш |
перашко́ліце |
| 3-я ас. |
перашко́ліць |
перашко́ляць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
перашко́ліў |
перашко́лілі |
| ж. |
перашко́ліла |
| н. |
перашко́ліла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
перашко́ль |
перашко́льце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
перашко́ліўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)