перава́лачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. перава́лачны перава́лачная перава́лачнае перава́лачныя
Р. перава́лачнага перава́лачнай
перава́лачнае		 перава́лачнага перава́лачных
Д. перава́лачнаму перава́лачнай перава́лачнаму перава́лачным
В. перава́лачны (неадуш.)
перава́лачнага (адуш.)		 перава́лачную перава́лачнае перава́лачныя (неадуш.)
перава́лачных (адуш.)
Т. перава́лачным перава́лачнай
перава́лачнаю		 перава́лачным перава́лачнымі
М. перава́лачным перава́лачнай перава́лачным перава́лачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перава́лачны перева́лочный;

п. пункт — перева́лочный пункт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перава́лачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да перавалкі (у 1 знач.). Перавалачны груз. // Прызначаны для перавалкі. Перавалачная база. Перавалачная прыстань.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пато́чна-перава́лачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пато́чна-перава́лачны пато́чна-перава́лачная пато́чна-перава́лачнае пато́чна-перава́лачныя
Р. пато́чна-перава́лачнага пато́чна-перава́лачнай
пато́чна-перава́лачнае		 пато́чна-перава́лачнага пато́чна-перава́лачных
Д. пато́чна-перава́лачнаму пато́чна-перава́лачнай пато́чна-перава́лачнаму пато́чна-перава́лачным
В. пато́чна-перава́лачны (неадуш.)
пато́чна-перава́лачнага (адуш.)		 пато́чна-перава́лачную пато́чна-перава́лачнае пато́чна-перава́лачныя (неадуш.)
пато́чна-перава́лачных (адуш.)
Т. пато́чна-перава́лачным пато́чна-перава́лачнай
пато́чна-перава́лачнаю		 пато́чна-перава́лачным пато́чна-перава́лачнымі
М. пато́чна-перава́лачным пато́чна-перава́лачнай пато́чна-перава́лачным пато́чна-перава́лачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пато́чна-перава́лачны пото́чно-перева́лочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перавалі́ць, -валю́, -ва́ліш, -ва́ліць; -ва́лены; зак.

1. што. Перамясціць, пералажыць, звальваючы (пры перагрузцы; спец. і разм.).

2. што і цераз што. Перайсці цераз горны хрыбет.

3. асаб. і безас. Перайсці які-н. колькасны або часавы рубеж.

Прабег машыны пераваліў за сотню тысяч кіламетраў.

Ужо пераваліла (безас.) за пяцьдзясят гадоў.

|| незак. перава́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. перава́льванне, -я, н. (да 1 знач.), перава́лка, -і, ДМ -лцы, ж. (да 1 знач.; спец.) і перава́л, -у, м. (да 2 знач.).

|| прым. перава́лачны, -ая, -ае (да 1 знач.).

П. пункт (таксама перан.: наогул пра месца перамяшчэння, перабазіравання чаго-н.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перева́лочный перава́лачны;

перева́лочный пункт перава́лачны пункт.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пото́чно-перева́лочный пато́чна-перава́лачны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Úmschlagplatz, Úmschlageplatz

m -es, -plätze перава́лачны пункт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

перава́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. перавальваць ​1 — пераваліць ​1 (у 1 знач.).

2. Разм. Перавалачны пункт. Цяпер мне засталося яшчэ пабываць на «перавалцы». Так фамільярна называюць мазыране лесаперавалачную базу, самае старое прадпрыемства на Пхове. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)