пераблы́тваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Тое, што і блытаць (у 1, 2 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераблы́тваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пераблы́тваю пераблы́тваем
2-я ас. пераблы́тваеш пераблы́тваеце
3-я ас. пераблы́твае пераблы́тваюць
Прошлы час
м. пераблы́тваў пераблы́твалі
ж. пераблы́твала
н. пераблы́твала
Загадны лад
2-я ас. пераблы́твай пераблы́твайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пераблы́тваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пераблы́тваць несов.

1. в разн. знач. перепу́тывать; (принимать одно за другое — ещё) сме́шивать, спу́тывать; (приводить в беспорядок — ещё) переме́шивать;

2. разг. (передавая, искажать) перевира́ть;

1, 2 см. пераблы́таць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераблы́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да пераблытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перепу́тывать несов. пераблы́тваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераблы́твацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да пераблытацца.

2. Зал. да пераблытваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Перабунтава́ць ’перабіць размову’ (Гарэц.), ’пераблытаць, збіць з ліку, перашкодзіць’ (Юрч., Нас.), пірібунто́вывыць ’пераблытваць’, ’перашкаджаць’ (Юрч. СНЛ), ’зрабіць мутным’ (Нас.). Да пера- і бунт 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пераблы́тванне ср.

1. в разн. знач. перепу́тывание; сме́шивание; переме́шивание;

2. разг. перевира́ние;

1, 2 см. пераблы́тваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

mix up

v.t.

1) блы́таць, пераблы́тваць

to mix up instructions — пераблы́таць інстру́кцыі

2) мяша́цца (у не́чыя спра́вы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Пераплу́таць ’пераблытаць, памыліцца’ (Др.-Падб.), рус. прыбалт. переплу́тать ’бязладна сплесці, пераблытаць; змяшаць адно з адным’, укр. переплу́тати, переплутувати(ся) ’пераблытваць; змешваць’. Вытворнае ад плу́таць (гл.), магчыма, пад уплывам польск. przeplątać ’тс’. Стараж.-рус., ц.-слав. Переплут ’міфалагічны персанаж, бог-ахоўнік мараходаў’ суадносіцца з *pluti ’плысці’ (Фасмер, 3, 239) і, відаць, не звязаны з разгледжанымі дзеясловамі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)