паўстава́ць² гл. паўстаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўстава́ць¹, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -тае́; -таём, -таяце́, -таю́ць; зак.

Устаць — пра ўсіх, многіх або пра ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўстава́ць

‘устаць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - паўстаё́м
2-я ас. - паўстаяце́
3-я ас. паўстае́ паўстаю́ць
Прошлы час
м. паўстава́ў паўстава́лі
ж. паўстава́ла
н. паўстава́ла
Загадны лад
2-я ас. - паўстава́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час паўстава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паўстава́ць

‘паўстаць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. паўстаю́ паўстаё́м
2-я ас. паўстае́ш паўстаяце́
3-я ас. паўстае́ паўстаю́ць
Прошлы час
м. паўстава́ў паўстава́лі
ж. паўстава́ла
н. паўстава́ла
Загадны лад
2-я ас. паўстава́й паўстава́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час паўстаючы́

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паўстава́ць I сов. (о многих, о многом) встать, подня́ться

паўстава́ць II несов.

1. (поднимать восстание) восстава́ть; (на защиту) встава́ть, поднима́ться;

2. перен. появля́ться, возника́ть, встава́ть; см. паўста́ць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўстава́ць ​1, ‑стае; ‑стаём, ‑стаяце, ‑ставіць; зак.

Устаць — пра ўсіх, многіх або пра ўсё, многае. Фільм канчаўся, і пакрысе аціхала музыка. Паўставалі, застукалі крэсламі людзі. Вышынскі. Высахла папараць, паўставала з зямлі, прычасалася; цяпер яна зусім маладая, бы і не мерла, а толькі змяніла свой колер за зіму. Пташнікаў.

паўстава́ць ​2, ‑стаю, ‑стаеш, ‑стае.

Незак. да паўстаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўста́ць, -а́ну, -а́неш, -а́не; зак.

1. Узняцца на барацьбу з кім-, чым-н., супраць каго-, чаго-н., узняць паўстанне.

Народ паўстаў супраць царызму.

2. супраць чаго. Не згаджаючыся, пярэчачы, выступіць супраць чаго-н. (высок.).

П. супраць несправядлівасці.

3. перан. Узнікнуць у памяці, ва ўяўленні.

У думках паўстала ўсё ранейшае жыццё.

4. З’явіцца перад вачамі, паказацца.

Перад намі паўстала цікавая карціна.

|| незак. паўстава́ць, -таю́, -тае́ш, -тае́; -таём, -таяце́, -таю́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўстава́ць, паўста́ць

1. (пачаць паўстанне) éinen Áufstand begínnen* (супраць каго-н. gégen A);

2. (на абарону) sich erhében* (супраць каго-н. gégen A);

уве́сь наро́д паўста́ў су́праць захо́пнікаў das gánze Volk erhób sich gégen die Éindringlinge; (абурацца) sich empören (супраць каго-н. gégen A);

3. перан. (узнікаць, з’явіцца) áufkommen* vi (s), entstéhen* vi (s), in Erschéinung tréten*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

восстава́ть несов. паўстава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

повстава́ть сов., разг. паўстава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)