патана́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

Тое, што і тануць.

Вёска патанае ў садах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

патана́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. патана́ю патана́ем
2-я ас. патана́еш патана́еце
3-я ас. патана́е патана́юць
Прошлы час
м. патана́ў патана́лі
ж. патана́ла
н. патана́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час патана́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

патана́ць несов., разг. тону́ть, утопа́ть;

п. у зе́лені — утопа́ть (тону́ть) в зе́лени

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

патана́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Тое, што і тануць. [Салдат-ветэран:] З той вайны гэты край мне знаёмы, У балотах і рэках не раз патанаў... Бачыла. Вёскі проста патанаюць у пладовых садах. В. Вольскі. Людскія галасы патанаюць пад шатамі дрэў. Няхай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

потопа́ть несов., уст., прост. патана́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тана́ць ’тануць’ (кіраў., Нар. сл.; карэліц., Нар. словатв.). Абстрагаванае ад шматкратнага патана́ць ’тс’ (ТСБМ). Гл. тануць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

утопа́ть несов.

1. (тонуть) тану́ць; (топиться) тапі́цца;

2. перен. патана́ць, тану́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

brnąć

незак.

1. брысці (па вадзе, пяску і да т.п.);

2. перан. гразнуць; патанаць;

brnąć w długi — патанаць у даўгах

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tonąć

незак.

1. тануць;

2. перан. тануць; патанаць;

tonąć w długach — тануць у даўгах;

tonąć we łzach — тануць у слязах;

tonąć w kwiatach — патанаць у кветках;

tonąć w śniegu — тануць (патанаць) у снезе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

welter

[ˈweltər]

1.

n.

сумбу́р, бязла́д -у m., блытані́на f.

2.

v.i.

1) патана́ць, бо́ўтацца, валя́цца

2) уздыма́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)