АБАВЯЗКО́ВЫЯ ПАСТАНО́ВЫ,

у Расійскай імперыі ў 2-й пал. 19—пач. 20 ст. акты службовых асоб (ген.-губернатараў, граданачальнікаў), якія выдаваліся дыскрэцыйна (у залежнасці ад асабістага меркавання) і змяшчалі юрыд. санкцыі. Прымаліся для барацьбы з рэв. рухам. Паводле палажэння ад 13.7.1876 губернатары атрымалі права выдаваць абавязковыя пастановы аб забароне сходаў, органаў друку і інш. Палажэнне ад 14.8.1881 акрэслівала паўнамоцтвы службовых асоб на прыняцце абавязковых пастаноў у мясцовасцях, аб’яўленых на асобым становішчы, пазней губернатары атрымалі права выдаваць абавязковыя пастановы тэрмінам на 1 год і ў мясцовасцях, дзе выключнага становішча не было. У 1904—07 паўнамоцтвы на абавязковыя пастановы мелі мінскі і магілёўскі, у 1909—13 — віленскі, віцебскі, мінскі, магілёўскі губернатары. Абавязковыя пастановы існавалі да Лют. рэвалюцыі 1917.

Літ.:

Гессен В.М. Исключительное положение. Спб., 1908.

А.Я.Сукала.

т. 1, с. 10

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пастано́ва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пастано́ва пастано́вы
Р. пастано́вы пастано́ў
Д. пастано́ве пастано́вам
В. пастано́ву пастано́вы
Т. пастано́вай
пастано́ваю		 пастано́вамі
М. пастано́ве пастано́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

беспярэ́чны, -ая, -ае.

Які выконваецца без пярэчанняў.

Беспярэчнае выкананне пастановы.

|| наз. беспярэ́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паво́дле,прыназ. з Р.

У адпаведнасці з чым-н., згодна з якімі-н. прыметамі.

П. паведамленняў прэсы.

П. апошняй пастановы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аскарджа́ць

‘пратэставаць супраць якога-небудзь рашэння, пастановы, аспрэчваць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. аскарджа́ю аскарджа́ем
2-я ас. аскарджа́еш аскарджа́еце
3-я ас. аскарджа́е аскарджа́юць
Прошлы час
м. аскарджа́ў аскарджа́лі
ж. аскарджа́ла
н. аскарджа́ла
Загадны лад
2-я ас. аскарджа́й аскарджа́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час аскарджа́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аска́рджваць

‘пратэставаць супраць якога-небудзь рашэння, пастановы, аспрэчваць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. аска́рджваю аска́рджваем
2-я ас. аска́рджваеш аска́рджваеце
3-я ас. аска́рджвае аска́рджваюць
Прошлы час
м. аска́рджваў аска́рджвалі
ж. аска́рджвала
н. аска́рджвала
Загадны лад
2-я ас. аска́рджвай аска́рджвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час аска́рджваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

візі́раваць¹, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што.

Паставіць (ставіць) візу на чым-н.

В. праект пастановы.

|| зак. завізі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны.

|| наз. візі́раванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аска́рдзіць

‘выказаць пратэст супраць якога-небудзь рашэння, пастановы, аспрэчыць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аска́рджу аска́рдзім
2-я ас. аска́рдзіш аска́рдзіце
3-я ас. аска́рдзіць аска́рдзяць
Прошлы час
м. аска́рдзіў аска́рдзілі
ж. аска́рдзіла
н. аска́рдзіла
Загадны лад
2-я ас. аска́рдзі аска́рдзіце
Дзеепрыслоўе
прош. час аска́рдзіўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

обнаро́дование абнаро́даванне, -ння ср., апублікава́нне, -ння ср.;

обнаро́дование постановле́ния абнаро́даванне (апублікава́нне) пастано́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адо́брыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., каго-што.

Прызнаць добрым, правільным; ухваліць.

А. работу арганізацыі.

А. праект пастановы.

|| незак. адабра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і адо́брываць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адабрэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)