па́сквіль, -я, мн. -і, -яў, м.

Твор паклёпніцкага, зневажальнага характару.

Злосны п.

|| прым. па́сквільны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́сквіль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. па́сквіль па́сквілі
Р. па́сквіля па́сквіляў
Д. па́сквілю па́сквілям
В. па́сквіль па́сквілі
Т. па́сквілем па́сквілямі
М. па́сквілі па́сквілях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

па́сквіль м. па́сквиль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́сквіль, ‑я, м.

Твор паклёпніцкага, зневажальнага характару.

[Ням. Pasquill ад іт. pasquillo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасквіль

т. 12, с. 164

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

па́сквіль м Schmähschrift f -, -en, Lästerschrift f, Pasquíll [-kv-] n -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

па́сквіль

(іт. pasquillo, ад Pasquino = імя рымскага башмачніка 15 ст., які пісаў з’едлівыя эпіграмы на высокапастаўленых асоб)

зняважлівы, паклёпніцкі твор, які мае на мэце зганьбаваць, скампраметаваць асобнага чалавека, групу людзей, сацыяльную з’яву або пэўны, часцей прагрэсіўны, кірунак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Па́сквіль ’твор паклёпніцкага, зневажальнага характару’ (ТСБМ), ст.-бел. пашквіль (пашквилюсъ) ’тс’ (1580 г.) запазычана са ст.-польск. paszkwil, paszkwilus, якія праз ням. Pasquill са ст.-італ. pasquillo ’торс старажытнай скульптуры (відаць, Геркулеса), якую выканалі ў 1501 г. і паставілі на адной з вуліц у Рыме блізка ад дома жартаўніка Pasquino; на торс прыклейвалі розныя асабістыя памфлеты і часовыя іншасказы’ (Фасмер, 3, 211–212; Ин. сл. 16, 374; Голуб-Ліер, 361; Булыка, Лекс. запазыч., 163).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

па́сквіль

(іт. pasquillo, ад Pasquino = імя рымскага башмачніка XV ст., які пісаў з’едлівыя эпіграмы на высокапастаўленых асоб)

твор паклёпніцкага, зневажальнага характару.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

па́сквиль па́сквіль, -ля м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)