Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паруча́льны поручи́тельный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паруча́льны, ‑ая, ‑ае.
Які служыць, з’яўляецца парукай у чым‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паруча́льны Bürgschafts-
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
поручи́тельныйюр.паруча́льны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пару́ка ’зарука ў чым-небудзь, пацвярджэнне чаго-небудзь; гарантыя’ (ТСБМ); паручы́цца, паруча́льны. Рус., укр.пору́ка, польск.poręka, чэш.poruka, серб.-харв.по̏рука, славен.pórok. З по- і рука (гл.). Слова, відавочна, праславянскага паходжання з прычыны старажытнасці звычаю паданнем рукі паручацца за каго-небудзь (параўн. Махэк₂, 523 і наст.).