парну́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
парну́ |
парнё́м |
| 2-я ас. |
парне́ш |
парняце́ |
| 3-я ас. |
парне́ |
парну́ць |
| Прошлы час |
| м. |
парну́ў |
парну́лі |
| ж. |
парну́ла |
| н. |
парну́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
парні́ |
парні́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
парну́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
парну́ць сов. ткнуть, кольну́ть, пырну́ть; (рогами — ещё) бодну́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
парну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
Аднакр. да пароць (у 1, 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
парну́ць
1. (пракалоць чым-н. вострым) stéchen* vt;
2. разм. (баднуць) mit den Hörnern stóßen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
пырну́ть сов., прост. парну́ць, кальну́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
парану́ць
‘парнуць, кальнуць каго-небудзь, што-небудзь і ў каго-небудзь, што-небудзь, чым-небудзь’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
парану́ |
паранё́м |
| 2-я ас. |
паране́ш |
параняце́ |
| 3-я ас. |
паране́ |
парану́ць |
| Прошлы час |
| м. |
парану́ў |
парану́лі |
| ж. |
парану́ла |
| н. |
парану́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
парані́ |
парані́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
парану́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
dźgnąć
зак. парнуць, кальнуць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
◎ Нізну́ць ’парнуць вострым прадметам; раптоўна зашыцца’ (ТС), ’ударыць’ (Ян.). Гл. нізаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ubóść
ж.
1. бадануць, баднуць; парнуць;
2. перан. крануць за жывое
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
haratnąć
зак. разм. разбіць, пашкодзіць, размажджэрыць, пакоцаць;
haratnąć kogo nożem — парнуць (разануць) каго нажом
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)