парафра́за
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			парафра́за | 
			парафра́зы | 
			
		
			| Р. | 
			парафра́зы | 
			парафра́з | 
			
		
			| Д. | 
			парафра́зе | 
			парафра́зам | 
			
		
			| В. | 
			парафра́зу | 
			парафра́зы | 
			
		
			| Т. | 
			парафра́зай парафра́заю | 
			парафра́замі | 
			
		
			| М. | 
			парафра́зе | 
			парафра́зах | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
парафра́за, -ы, мн. -ы, -ра́з, ж. (кніжн.).
1. Пераказ сваімі словамі або ў іншай форме зместу чаго-н., напр.: «аўтар гэтых радкоў» замест «я» ў мове аўтара.
2. Інструментальная канцэртная п’еса, заснаваная на тэмах папулярных песень і оперных арый, пашыраная ў 19 ст.
П. піяніста-віртуоза Ф.
Ліста.
|| прым. парафрасты́чны, -ая, -ае.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
парафра́за ж., лит., муз. парафра́за
 Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
парафра́за лит., муз. парафра́за, -зы ж.;
 Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
парафра́за, ‑ы, ж.
1. Пераказ сваімі словамі літаратурнага твора, а таксама скарочаны выклад (адаптацыя) вялікіх мастацкіх твораў.
2. Пашыраны ў 19 ст. пераклад чужых музычных тэм з самастойнымі варыяцыямі, зменамі, дадаткамі.
[Ад грэч. paráphrasis.]
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
парафра́за ж літ, муз Paraphráse f -, -n
 Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)  
парафра́за
(гр. paraphrasis = апісанне, выклад)
1) пераказ сваімі словамі літаратурнага твора, а таксама адаптацыя вялікіх мастацкіх твораў;
2) інструментальная п’еса віртуознага характару на оперныя тэмы або народныя мелодыі.
 Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова) 
 Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
парафра́з
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			парафра́з | 
			парафра́зы | 
			
		
			| Р. | 
			парафра́за | 
			парафра́заў | 
			
		
			| Д. | 
			парафра́зу | 
			парафра́зам | 
			
		
			| В. | 
			парафра́з | 
			парафра́зы | 
			
		
			| Т. | 
			парафра́зам | 
			парафра́замі | 
			
		
			| М. | 
			парафра́зе | 
			парафра́зах | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		piskunou2012.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
paraphrase1 [ˈpærəfreɪz] n.
1. перака́з
2. ling., mus. парафра́за
 Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)