папрасі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. папрашу́ папро́сім
2-я ас. папро́сіш папро́сіце
3-я ас. папро́сіць папро́сяць
Прошлы час
м. папрасі́ў папрасі́лі
ж. папрасі́ла
н. папрасі́ла
Загадны лад
2-я ас. папрасі́ папрасі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час папрасі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

папрасі́ць гл. прасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папрасі́ць сов.

1. в разн. знач. попроси́ть;

п. дазво́лу — попроси́ть позволе́ния;

хво́ры ~сі́ў вады́ — больно́й попроси́л воды́;

я папрашу́ вас не размаўля́ць — я попрошу́ вас не разгова́ривать;

п. за сястру́ — попроси́ть за сестру́;

2. пригласи́ть, попроси́ть, позва́ть;

гасце́й ~сі́лі да стала́ — госте́й пригласи́ли (попроси́ли) к столу́;

◊ п. прабачэ́ння — (выбачэ́ння —) попроси́ть проще́ния (извине́ния)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папрасі́ць, ‑прашу, ‑просіш, ‑просіць.

Зак. да прасіць (у 1, 3 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрасі́ць гл прасіць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прасі́ць, прашу́, про́сіш, про́сіць; незак.

1. каго (што), чаго, аб кім-чым і з інф. Звяртацца да каго-н. з просьбай аб чым-н.

П. дапамогі. П. літасці.

2. каго (што), за каго (што), аб кім (чым). Клапаціцца аб кім-н., заступацца за каго-н.

П. за таварыша.

3. каго (што). Запрашаць, зваць.

П. гасцей за стол.

4. што. Назначаць цану (разм.).

Колькі просіш за хату? (якая цана?).

5. што і без дап. Жабраваць (уст.).

П. міласціну.

|| зак. папрасі́ць, -рашу́, -ро́сіш, -ро́сіць (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

извини́ться папрасі́ць прабачэ́ння (у каго);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́тлівы, -ая, -ае.

Ласкавы, далікатны, поўны прыязнасці, добразычлівасці.

В. чалавек.

Ветлівае абыходжанне.

Ветліва (прысл.) папрасіць.

|| наз. ве́тлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

poprosić

зак. папрасіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пастарцава́ць

‘пажабраваць, пабыць старцам, папрасіць міласціну’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пастарцу́ю пастарцу́ем
2-я ас. пастарцу́еш пастарцу́еце
3-я ас. пастарцу́е пастарцу́юць
Прошлы час
м. пастарцава́ў пастарцава́лі
ж. пастарцава́ла
н. пастарцава́ла
Загадны лад
2-я ас. пастарцу́й пастарцу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час пастарцава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)