памі́лаваць, -лую, -луеш, -луе; -луй; -лаваны; зак., каго (што).

1. Дараваць каму-н. віну, пашкадаваць.

Не памілуе вас за гэта бацька.

2. Адмяніць або змякчыць пакаранне асуджанаму.

П. асуджанага.

|| наз. памі́лаванне, -я, н. (да 2 знач.).

Просьба аб памілаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

памілава́ць сов. поласка́ть, полеле́ять

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

памілава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. памілу́ю памілу́ем
2-я ас. памілу́еш памілу́еце
3-я ас. памілу́е памілу́юць
Прошлы час
м. памілава́ў памілава́лі
ж. памілава́ла
н. памілава́ла
Загадны лад
2-я ас. памілу́й памілу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час памілава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

памі́лаваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. памі́лую памі́луем
2-я ас. памі́луеш памі́луеце
3-я ас. памі́луе памі́луюць
Прошлы час
м. памі́лаваў памі́лавалі
ж. памі́лавала
н. памі́лавала
Загадны лад
2-я ас. памі́луй памі́луйце
Дзеепрыслоўе
прош. час памі́лаваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

памі́лаваць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак., каго-што.

1. Дараваць каму‑н. віну; пашкадаваць каго‑н. [Талаш:] — Це памілуе вас пан, прыпомніць кожны дубок, высечаны ў лесе, рагач, што выкапалі вы для сахі. Колас. У Колі ўжо так павялося: нашкодзіў — прасі прабачэння, памілавалі — пачынай зноў! Карпюк. Ты нёс праз гром і ўсе нягоды У цыраваным ранцы мір. І лёс памілаваў — з паходу Прыйшоў, не лёгшы дзесьці ў жвір. Бялевіч.

2. Адмяніць або змякчыць пакаранне асуджанаму. «Прашэнне, Сашанька, падай і цар памілуе... пішы...» — У ціхім голасе адчай, мальба збалелае душы. Вялюгін.

памілава́ць, ‑лу́ю, ‑лу́еш, ‑лу́е; зак., каго-што.

Мілаваць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памі́лаваць begnádigen vt; amnestíeren vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

полеле́ять сов. папе́сціць; памілава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поголу́бить сов. пагалу́біць, папе́сціць, памілава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

amnestíeren

vt памі́лаваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пакуко́біць

‘папесціць, памілаваць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пакуко́блю пакуко́бім
2-я ас. пакуко́біш пакуко́біце
3-я ас. пакуко́біць пакуко́бяць
Прошлы час
м. пакуко́біў пакуко́білі
ж. пакуко́біла
н. пакуко́біла
Загадны лад
2-я ас. пакуко́б пакуко́бце
Дзеепрыслоўе
прош. час пакуко́біўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)