памо́чніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. памо́чніца памо́чніцы
Р. памо́чніцы памо́чніц
Д. памо́чніцы памо́чніцам
В. памо́чніцу памо́чніц
Т. памо́чніцай
памо́чніцаю		 памо́чніцамі
М. памо́чніцы памо́чніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

памо́чніца ж. помо́щница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

памо́чніца, ‑ы, ж.

Жан. да памочнік (у 1, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памо́чніца ж. Hélferin f -, -nen, Gehílfin f -, -nen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

памо́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, які памагае каму-н. у чым-н.

П. у рабоце.

2. Тое, што і намеснік (у 2 знач.).

П. машыніста цеплавоза.

|| ж. памо́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

помо́щница памо́чніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

assistant [əˈsɪstənt] n. асістэ́нт; асістэ́нтка; памо́чнік; памо́чніца; памага́ты; памага́тая

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sidekick [ˈsaɪdkɪk] n. infml

1. памо́чнік; памо́чніца

2. неразлу́чны, шчы́ры ся́бар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

auxiliary​1 [ɔ:gˈzɪliəri] n.

1. ling. дапамо́жны дзеясло́ў

2. памага́ты; памо́чнік; памо́чніца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

наме́сніца, ‑ы, ж.

1. Жан. да намеснік (у 1, 2 знач.).

2. Памочніца настаяцельніцы ў жаночым манастыры.

3. Жонка намесніка (у 4, 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)