палі́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Марская жывёліна, якая не мяняе свайго месцазнаходжання.

Каралавы п.

2. Хваравітае ўтварэнне з эпітэлію слізістай абалонкі.

Паліпы ў носе.

|| прым. палі́пны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палі́п

‘пухліна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. палі́п палі́пы
Р. палі́па палі́паў
Д. палі́пу палі́пам
В. палі́п палі́пы
Т. палі́пам палі́памі
М. палі́пе палі́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

палі́п

‘кішачнаполасцевая вадзяная жывёліна’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. палі́п палі́пы
Р. палі́па палі́паў
Д. палі́пу палі́пам
В. палі́па палі́паў
Т. палі́пам палі́памі
М. палі́пе палі́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

палі́п м., зоол., мед. поли́п

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палі́п, ‑а, м.

Спец.

1. Кішачнаполасцевая жывёліна з прысоскамі на адным канцы, якімі яна прымацоўваецца да нерухомага прадмета, і ротам на процілеглым канцы. Каралавы паліп.

2. Дабраякасная пухліна, звязаная ножкай са слізістай абалонкай, на якой яна размешчана. Паліпы ў носе.

[Грэч. polýpus, ад polý — многа і pus — нага.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паліп

т. 12, с. 7

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

палі́п м

1. заал Polýp m -en, -en; Tíntenfisch m -(e)s, -e;

2. мед Polýp m;

палі́п у но́се Násengewuchs n -es, -e; (Násen)polýp m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

палі́п

(гр. polypus = мнаганогі)

1) адзіночны або каланіяльны арганізм, які вядзе сядзячы спосаб жыцця (параўн. медуза); пераважна марская кішачнаполасцевая жывёліна з целам цыліндрычнай формы, што мае на верхнім баку рот, акружаны шчупальцамі, а на ніжнім — прысоскі, якімі яна прымацоўваецца да нерухомага прадмета (напр. каралавы п.);

2) мед. гладкае або варсінчатае паталагічнае ўтварэнне на слізістай абалонцы (носа, маткі і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

polyp [ˈpɒlɪp] n. med., zool. палі́п

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

цэрыянта́рыя

‘каралавы паліп’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. цэрыянта́рыя
Р. цэрыянта́рыі
Д. цэрыянта́рыі
В. цэрыянта́рыю
Т. цэрыянта́рыяй
цэрыянта́рыяю
М. цэрыянта́рыі

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)