палі́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Марская жывёліна, якая не мяняе свайго месцазнаходжання.

Каралавы п.

2. Хваравітае ўтварэнне з эпітэлію слізістай абалонкі.

Паліпы ў носе.

|| прым. палі́пны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палі́п

‘пухліна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. палі́п палі́пы
Р. палі́па палі́паў
Д. палі́пу палі́пам
В. палі́п палі́пы
Т. палі́пам палі́памі
М. палі́пе палі́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

палі́п

‘кішачнаполасцевая вадзяная жывёліна’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. палі́п палі́пы
Р. палі́па палі́паў
Д. палі́пу палі́пам
В. палі́па палі́паў
Т. палі́пам палі́памі
М. палі́пе палі́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

палі́п м., зоол., мед. поли́п

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палі́п, ‑а, м.

Спец.

1. Кішачнаполасцевая жывёліна з прысоскамі на адным канцы, якімі яна прымацоўваецца да нерухомага прадмета, і ротам на процілеглым канцы. Каралавы паліп.

2. Дабраякасная пухліна, звязаная ножкай са слізістай абалонкай, на якой яна размешчана. Паліпы ў носе.

[Грэч. polýpus, ад polý — многа і pus — нага.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэрыянта́рыя

‘каралавы паліп’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. цэрыянта́рыя
Р. цэрыянта́рыі
Д. цэрыянта́рыі
В. цэрыянта́рыю
Т. цэрыянта́рыяй
цэрыянта́рыяю
М. цэрыянта́рыі

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

поли́п зоол., мед. палі́п, -па м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паліпо́ід, ‑а, М ‑дзе, м.

Спец. Недаразвіты паліп (у 1 знач.).

[Грэч. polýpus — паліп і eidos — від.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ада́мсія

‘каралавы паліп’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ада́мсія ада́мсіі
Р. ада́мсіі ада́мсій
Д. ада́мсіі ада́мсіям
В. ада́мсію ада́мсій
Т. ада́мсіяй
ада́мсіяю		 ада́мсіямі
М. ада́мсіі ада́мсіях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лепталі́да

‘марская кішэчнаполасцевая жывёла, паліп’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лепталі́да лепталі́ды
Р. лепталі́ды лепталі́д
Д. лепталі́дзе лепталі́дам
В. лепталі́ду лепталі́д
Т. лепталі́дай
лепталі́даю		 лепталі́дамі
М. лепталі́дзе лепталі́дах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)