па́льчык гл. палец.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Па́льчык

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Па́льчык
Р. Па́льчыка
Д. Па́льчыку
В. Па́льчык
Т. Па́льчыкам
М. Па́льчыку

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

па́льчык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. па́льчык па́льчыкі
Р. па́льчыка па́льчыкаў
Д. па́льчыку па́льчыкам
В. па́льчык па́льчыкі
Т. па́льчыкам па́льчыкамі
М. па́льчыку па́льчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

па́льчык м., уменьш.-ласк. па́льчик;

◊ ~кі аблі́жаш — па́льчики обли́жешь;

хадзі́ць на ~ках — ходи́ть на цы́почках

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́льчык, ‑а, м.

Памянш.-ласк. да палец (у 1, 2 знач.).

•••

Пальчыкі абліжаш (абліжаце) гл. абліваць.

Хадзіць на пальчыках гл. хадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м.

1. Адна з пяці рухомых канцавых частак кісці рукі, ступні нагі (у чалавека) або лапы (у жывёлы).

Безыменны палец.

2. У машынах, механізмах і пад.: замацаваная дэталь у выглядзе акруглага стрыжня (спец.).

Поршневы п.

◊

Праз пальцы глядзець на каго-што (разм., неадабр.) — свядома не заўважаць каго-, што-н.; абыякава ставіцца да каго-, чаго-н.

Ведаць як свае пяць пальцаў каго-што (разм.) — ведаць вельмі добра.

Пальцам паказваць на каго-што (разм.) — указваць, звяртаць асобую ўвагу на каго-, што-н.

|| памянш. па́льчык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.).

|| прым. па́льцавы, -ая, -ае.

П. сустаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Пальчык Эдуард Міхайлавіч

т. 12, с. 21

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

тол, ‑у, м.

Выбуховае рэчыва, якое выкарыстоўваецца ў артылерыі і пры падрыўных работах; тратыл. Рыгор .. мініраваў дарогу. Прыклаў да рэйкі тол — раз! Воскам прыклеіў наверсе пальчык узрыва[льніка] — два! Гатова! Краўчанка.

[Скарачэнне слова трынітраталуол.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Палю́х, палюхі, палюхе ’клёцкі з цёртай бульбы’ (Сл. Брэс.). Польск. paluch ’тс’. Паводле Варш. ел. (IV, 297), з paluch ’пальчык’ < раіес.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

па́льчик уменьш.-ласк. па́льчык, -ка м.;

◊

ма́льчик с па́льчик хло́пчык з но́гцік;

па́льчики обли́жешь па́льчыкі аблі́жаш.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)