паломаны - Пошук

пало́маны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	пало́маны	пало́маная	пало́манае	пало́маныя
Р.	пало́манага	пало́манай пало́манае	пало́манага	пало́маных
Д.	пало́манаму	пало́манай	пало́манаму	пало́маным
В.	пало́маны (неадуш.)	пало́маную	пало́манае	пало́маныя (неадуш.)
Т.	пало́маным	пало́манай пало́манаю	пало́маным	пало́манымі
М.	пало́маным	пало́манай	пало́маным	пало́маных

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пало́маны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	пало́маны	пало́маная	пало́манае	пало́маныя
Р.	пало́манага	пало́манай пало́манае	пало́манага	пало́маных
Д.	пало́манаму	пало́манай	пало́манаму	пало́маным
В.	пало́маны (неадуш.)	пало́маную	пало́манае	пало́маныя (неадуш.)
Т.	пало́маным	пало́манай пало́манаю	пало́маным	пало́манымі
М.	пало́маным	пало́манай	пало́маным	пало́маных

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пало́маны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	пало́маны	пало́маная	пало́манае	пало́маныя
Р.	пало́манага	пало́манай пало́манае	пало́манага	пало́маных
Д.	пало́манаму	пало́манай	пало́манаму	пало́маным
В.	пало́манага пало́маны (неадуш.)	пало́маную	пало́манае	пало́маных пало́маныя (неадуш.)
Т.	пало́маным	пало́манай пало́манаю	пало́маным	пало́манымі
М.	пало́маным	пало́манай	пало́маным	пало́маных

Кароткая форма: пало́мана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пало́маны, см. палама́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пало́маны,

гл. паламаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палама́ны і пало́маны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад паламаць.

2. у знач. прым. Сапсаваны, няспраўны. Ужо некалькі паламаных калёс ляжала ў канаве. Ставер. На двары нейкая пустка, валяюцца паламаныя весніцы. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эле́ктрыка, ‑і, ДМ ‑рыцы, ж.

Разм. Электрычнасць; электрычнае асвятленне. Старыя паломаны праслы, Электрыка рвецца ў аконцы. Купала. Праваднік уключыў электрыку, і купэ акунулася ў бледна-зялёнае святло. Васілевіч. Давайце плаціну ўздымем, Электрыку пусцім у ход, Бо нам не асіліць аднымі Рыдлёўкамі багну балот. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бурва́лак ₁ ’невялікі ўзгорак, сухое месца на нізіне’ (Янк. Мат.). Відаць, памяншальнае ад *бурва́л, параўн. рус. бурева́л (Даль) ’лес паломаны і звалены бурай’, бел. бурава́л (да буря, бура і валіць, валить). Невядома ці ёсць нейкая сувязь з літ. bùrvalkis ’сцежка, пратаптаная статкам жывёлы’ ці ст.-літ. burvalkas ’прадмесце’ (прус. burwalkan ’двор’). Аб літ. словах гл. Фрэнкель, 1, 533.

Бурва́лак ₂ бушва́лак (жарт.) ’кавалак бервяна; моцны, прысадзісты (камлюкаваты) чалавек’ (Сцяц.). Няясна. Магчыма, таго ж паходжання, што і бурвалак ₁, г. зн. < *бурва́л < бурава́л. Ускосна аб гэтым сведчыць і другая форма — бушва́лак, якая (з лінгвагеаграфічных меркаванняў: зах.), здаецца, з’яўляецца паланізаванай формай ад бурва́лак (параўн. польск. burza ’бура’). Непакупны (Latv. Vest., 1973, № 2, 81) лічыць гэта слова магчымым балтызмам (прус. burwalkan двор і г. д.’). Няпэўна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Verbum