Бушва́лак. Гл. бурва́лак 2. Форма бушва́лак носіць сляды нейкай кантамінацыі. Параўн. яшчэ польск. bęcwal, bencwał, bucefał «grubas, kloc, bałwan, pień». (Варш. сл., 1, 141, 224).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)