пало́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пало́м пало́мы
Р. пало́му пало́маў
Д. пало́му пало́мам
В. пало́м пало́мы
Т. пало́мам пало́мамі
М. пало́ме пало́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пало́м, -му м., в разн. знач. поло́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пало́м, ‑у, м.

Тое, што і паломка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пало́м Новае поле на месцы расчышчаных трактарам кустоў; цаліна (Лёзн.).

□ ур. Палом (поле) каля в. За́гараднае Лёзн.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

поло́м пало́м, -му м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Béinbruch

m -(e)s, -brüche пало́м нагі́ [ко́сці]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Áchsbruch, Áchsenbruch

m -(e)s, -brüche пало́м во́сі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

поло́мка ж.

1. (действие) пало́м, -му м., пало́мка, -кі ж.;

2. (повреждение) пало́мка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Knick

m -(e)s, -e

1) надло́м, пало́м, раско́ліна, згін, умцціна

2) агаро́джа, парка́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

breakage

[ˈbreɪkɪdʒ]

n.

1) перало́м, пало́м -у m.; разьбіва́ньне, лама́ньне n.

2) шко́да або́ стра́та ад палама́ньня, пабіцьця́; палама́ныя, пабі́тыя прадме́ты

a high rate of breakage — вялі́кі працэ́нт пашко́джаньня

The breakage was excessive — Пабі́тага было́ празьме́рна шмат

3) кампэнса́цыя за пашко́джаныя тава́ры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)